เรื่องเสียวเกย์ ทำงานพลาดต้องโดนเย็ดตูด เสียงเหล็กกระทบพื้นดังสนั่นในอู่ นายสมชาติยืนกอดอก ใบหน้าถมึงทึง ร่างกำยำเต็มไปด้วยเหงื่อและกลิ่นน้ำมันเครื่อง รถที่เขาสั่งให้ลูกน้องซ่อมกลับดับกลางถนนแทบเกิดอุบัติเหตุ “ไอ้ใหญ่! มึงซ่อมรถประสาอะไรว่ะ กูเกือบตายเพราะฝีมือมึง!” เสียงเข้มดังลั่น ใหญ่สะดุ้ง ก้มหน้ารับผิด เหงื่อเม็ดโตไหลลงคาง เอกที่เป็นผู้ช่วยยืนอยู่ข้างๆ รีบเข้ามาแทบจะคลานมากอดขาขอร้อง
“พี่ชาติ… อย่าโกรธเลย ให้ผมกับพี่ใหญ่มาชดใช้แทนก็ได้” น้ำเสียงแผ่วต่ำ แต่แฝงด้วยความกลัว “จะให้ผมชดใช้ยังไงผมก็ยอม พี่จะเย็ดตูดผมก็ได้” สมชาติเลิกคิ้ว หรี่ตามองเหมือนกำลังตัดสินใจ รอยยิ้มมุมปากผุดขึ้น “หึ… มึงสองคนคิดจะชดใช้ความผิดด้วยวิธีนี้สินะ” เอกกับใหญ่สบตากัน — แววตาที่เต็มไปด้วยความหวาดหวั่น ทั้งคู่ต่างรู้ดีว่า สมชาติไม่ใช่แค่เจ้านายที่แข็งกร้าว แต่ยังเป็นผู้ชายที่ชอบผู้ชายด้วยกัน
ใหญ่สูดหายใจลึก เขาเองมีครอบครัว แต่ความจริงแล้วในใจกลับเต็มไปด้วยความอยากลองว่าผู้ชายเย็ดกับผู้ชายความรู้สึกเป็นอย่างไร เอกเองก็ไม่ต่างกัน ความผิดพลาดที่เกิดขึ้นในอู่ครั้งนี้ เขามีส่วนต้องรับผิดชอบ เอกตัดสินใจดันตัวเองขึ้นไปนอนบนโต๊ะเหล็กที่เต็มไปด้วยคราบน้ำมัน เสื้อทำงานถูกปลดกระดุมอย่างเร่งรีบ ร่างกายสั่นด้วยทั้งความกลัวและความตื่นเต้น สมชาติเดินเข้ามา มือกระชากกางเกงช่างลงอย่างไม่ปรานี เสียงหอบกระชั้นดังแข่งกับเสียงโลหะกระทบกัน นายสมชาติดันท่อนเนื้อตัวเองเข้าไปในตัวเอกโดยไม่รอช้า เอกสะดุ้ง ร้องครางเสียงสั่น ขณะที่ใหญ่ยืนมองด้วยความลังเล แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความเงี่ยน จนในที่สุดเขาก็ยอมก้าวตามเข้าไปด้วย
“ใหญ่! มึงอยากชดใช้ด้วยไหม… ถอดเสื้อผ้าแล้วเข้ามานี่..เดี๋ยวนี้” สมชาติสั่งเสียงเข้ม ใหญ่กัดฟันดึงเสื้อออก เผยร่างกำยำไม่แพ้ใคร เขาเดินเข้ามา ขยับด้านบนของเอก บังคับให้เอกอ้าปากรับท่อนควยใหญ่ของเขาไว้ ขณะที่ด้านล่างถูกสมชาติกระแทกถี่ๆ แรงๆ เสียงเนื้อกระทบดัง พั่บๆๆ ประสานกับเสียงครางสลับกันไม่หยุด เอกถูกเสียบอยู่ตรงกลาง ร่างบิดเร่าไปตามแรงกระแทก น้ำตาคลอเพราะความเสียวซ่านเกินรับไหว
“ไงวะ ทำงานพลาด มึงสองคนรู้รสบทลงโทษจริงๆ แล้วสิ” สมชาติคำรามเสียงต่ำ เร่งจังหวะกระแทกถี่ยิบ ขณะที่ใหญ่ก็เร่งตามให้ปากของเอกเต็มไปด้วยเสียงดูดกลืน กลิ่นน้ำมัน เสียงเหล็ก เสียงครางหยาบโลน กลายเป็นฉากหลังให้เกมเซ็กส์หมู่ เร่าร้อนในอู่รถคืนนั้น… เสียงเหล็กในอู่เงียบลง เหลือเพียงเสียงครางเร่าร้อนของสามหนุ่มที่พันร่างกันอยู่บนโต๊ะเหล็ก สมชาติเร่งจังหวะกระแทกอย่างบ้าคลั่ง ร่างกำยำเคลื่อนไหวแรงจนเอกแทบขาดใจ ปากก็ถูกใหญ่ยัดแท่งร้อนให้ดูดกลืนไม่หยุด
เอกน้ำตาซึมเพราะทั้งเสียวทั้งจุก แต่กลับยอมรับทุกแรงกระแทก ร่างสั่นสะท้านตามแรงหนาของเจ้านาย สมชาติคำรามต่ำในลำคอ “หึ… ตูดมึงแม่งแน่น..จนกูแทบน้ำแตก” แล้วก็กดสะโพกกระแทกแรงจนเสียงเนื้อกระทบดังสะท้อนทั้งอู่ ใหญ่กดศีรษะเอกแนบแน่นกับท่อนควยตัวเอง สะโพกโยกถี่ ๆ จนเสียงดูดกลืนดังสลับกับเสียงครางพร่า เอกแทบหายใจไม่ทัน แต่ก็ยังยอมให้ทั้งสองขยี้อย่างหยาบโลน
เสียงพั่บๆๆ เร่งแรงขึ้นเรื่อย ๆ จนในที่สุด สมชาติก็คำรามดัง กระแทกสุดแรงแล้วปลดปล่อยน้ำควยทะลักแตกในเข้าไปเต็ม ๆ ร่างของเอก เกร็งกระตุก เสียงครางสะท้านสะเทือนในลำคอ ขณะที่ใหญ่เองก็กระเด้าเอวเร่งสปีด ปล่อยน้ำควยร้อนทะลักใส่ปากเอกแบบไม่ปรานี โต๊ะเหล็กเต็มไปด้วยเหงื่อและกลิ่นกามคละคลุ้ง เอกนอนหอบแรง หน้าแดงชื้นไปด้วยทั้งน้ำตาและคราบร้อนของใหญ่ ยังไม่ทันได้พัก สมชาติก็คว้าตัวใหญ่เข้ามาประกบปากจูบอย่างดุเดือด มืออีกข้างกระชากเอกให้พลิกคว่ำลงบนโต๊ะ
“มึงยังไม่สำนึกหรอก.. กูจะลงโทษมึงต่อ” เอกแทบขาสั่น แต่ร่างกลับตอบสนอง ยอมอ้ารับแรงกระแทกอีกครั้ง คราวนี้ควยของใหญ่สอดเข้ามาด้านหลัง ขยับร่างบดเบียด เข้ามาพร้อมกับท่อนเนื้อของสมชาติด้านหน้า จังหวะกระแทกสอดประสานกันอย่างโหดเหี้ยม เอกถูกเสียบอยู่ตรงกลาง ร้องครางลั่นจนเสียงสะท้อนก้องทั่วอู่ “แน่นชิบหาย! ก้นมึงนี่ตอดดีชิบเลยว่ะ” สมชาติสบถพลางซอยถี่ ส่วนใหญ่ก็กระแทกไม่ยั้ง ร่างเอกสั่นสะท้านแทบขาดใจ แต่ยิ่งเจ็บยิ่งเสียว ยิ่งถูกดิบยิ่งเร้า เสียงครางหยาบโลนดังไม่ขาดปาก
ทั้งสามร่างพันกันเป็นหนึ่งเดียว จนในที่สุดสมชาติก็ปลดปล่อยแตกทะลักอีกครั้ง พร้อมกับใหญ่ที่ปล่อยตามติด น้ำควยรทะลักไหลจนล้นรูก้นเอก เอกตัวเกร็งกระตุก ร้องลั่นปลดปล่อยตามไปด้วย หลังจากเสียงหอบหนักค่อย ๆ เบาลง สมชาติก็หัวเราะในลำคอ “พอใจแล้ว กูยกโทษให้พวกมึง” ใหญ่ทิ้งตัวลงข้าง ๆ เอกที่ยังหอบแรง ส่วนเอกเองแม้จะหมดแรง แต่ความรู้สึกกลับเต็มไปด้วยความพอใจและรู้สึกแปลก ๆ สมชาติยกมือตบไหล่ลูกน้องทั้งสอง
เสียงหอบกระเส่าดังสะท้อนก้องในอู่ที่เงียบงัน ร่างของทั้งสามยังเกยกันแนบชิด เนื้อตัวเต็มไปด้วยคราบน้ำมันปนกับเหงื่อและกลิ่นกายร้อนแรง สมชาติยืนพิงโต๊ะสูบบุหรี่ สายตาคมกริบยังจับจ้องร่างเปลือยทั้ง 2 ที่เพิ่งถูกปรนเปรออย่างหนักหน่วง ใหญ่นอนแผ่หอบหายใจแรง สายตาสั่นไหวมองสมชาติอย่างไม่รู้ว่าควรเรียกสิ่งนี้ว่าอะไร ส่วนเอกก็ยังนั่งก้มหน้า หอบสะอื้นเล็กๆ ทั้งเจ็บทั้งซ่านปนกันไปหมด
สมชาติพ่นควันออกมา ยิ้มเยาะ “ถือว่าพวกมึงสองคนชดใช้หมดแล้ว…จากนี้ไป ซ่อมรถก็ทำให้มันดีๆ ไม่งั้นกูไม่รับประกันว่าจะใจดีอย่างนี้อีก” เอกกับใหญ่สบตากัน ไม่มีคำพูดใดจะเอื้อนเอ่ย มีเพียงแววตาหนักอึ้งปนสับสน ก่อนที่แต่ละคนจะดึงเสื้อผ้าขึ้นใส่อย่างเงอะงะ
เมื่อทุกอย่างกลับเงียบ สมชาติก็เดินออกจากอู่ไปเหมือนไม่เคยเกิดอะไรขึ้น ปล่อยให้เอกกับใหญ่ยืนมองแผ่นหลังนั้นด้วยหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ เหตุการณ์นี้เป็นการลงโทษที่พวกเขาไม่มีวันลืม แต่ก็ไม่มีวันพูดถึงอีกเช่นกัน.